حسین سلاح‌ورزی که از طریق روابط نادرست به عنوان رئیس هیئت مدیره شرکت بازرگانی پتروشیمی (PCC) منصوب شده، ادعا کرد: عراق سال‌هاست که از جیب مردم ایران ارتزاق کرده؛ از برق و گاز یارانه‌ای گرفته تا بازاری انحصاری برای کالاهایش. امنیتش را هم ایران تضمین کرد و میلیاردها دلار هزینه روی دوش ملت ما نشست.

او می‌افزاید: «بغداد با پرچم «حمایت از تولید داخلی» تعرفه‌های سنگین روی میلگرد بسته؛ همان کالایی که عمده صادرات ایران به عراق را تشکیل می‌داد. یعنی بازار اصلی فولاد ما، ناگهان با یک تصمیم سیاسی بسته شد. این رفتار عراق البته عجیب نیست؛ عجیب ضعف ماست. ما همیشه سخاوتمندانه کمک کرده‌ایم، بی‌آنکه قرارداد محکم، تضمین پایدار یا حتی سهمی مطمئن برای خودمان بگیریم. نتیجه این می‌شود که یارانه ایرانی خرج تقویت صنایع عراقی می‌شود و خود ما از بازار کنار گذاشته می‌شویم. حقیقت ساده است: در اقتصاد سیاست، برادری معنایی ندارد. آنچه تعیین‌کننده است منطق سود و زیان است. عراقی‌ها این را خوب فهمیده‌اند، ما هنوز نه. بغداد هم به ما نشان داد: در دنیای امروز حتی نزدیک‌ترین همسایگان هم منطق سود و زیان را می‌شناسند، جز ما که هنوز در توهم برادری بی‌حساب مانده‌ایم».

این فضاسازی مسموم علیه روابط دوجانبه میان ایران و عراق در حالی است که وی از بزک‌کنندگان اعتماد یکطرفه به آمریکا و غرب در برجام و پسابرجام بوده و دائماً با ادبیات شیدایی در این‌باره سخن گفته است.

یادآور می‌شود سلاح‌ورزی به‌خاطر استعلام از مراجع قانونی، فاقد صلاحیت تصدی اتاق بازرگانی تشخیص داده شده و عزل شد. اما مدتی است که به عنوان رئیس هیئت‌مدیره «شرکت بازرگانی پتروشیمی PCC منصوب شده است. اما با این وجود به جای قدرشناسی، در مسیر کارشکنی علیه تجارت مستقل و تنوع خارجی فعالیت می‌کند و در واقع جزو پیاده‌نظام رسانه‌ای غرب برای بستن مسیر دور زدن تحریم‌های آمریکا محسوب می‌شود. او از فعالان فتنه صهیونیستی سال ۱۴۰۱ هم بود و دو ماه قبل پس از اظهارنظر یک استاندار علیه الزام حجاب، به تمجید از وی پرداخت، هرچند که آن استاندار ادعای خود را پس‌گرفت و گفت که سخنانش نادرست منتشر

شده است.